Müslümanların büyük kısmı ümit vermiyor.

Günah her devirde olmuştur ama zamanımızdaki gibi açıkta, açıkça, küstahça büyük günah işlenmesi,  dindar geçinen Müslümanların bunu kötülememesi, engellemeye çalışmaması, yani nehy-i münker yapmaması  ümitlerimi kırıyor.

Cumhuriyet tarihinde görülmemiş bir hürriyet ve serbestlik içindeyiz ama  bu hürriyeti ganimet bilerek vazifelerimiz yapmıyoruz. Bu da ümit kırıcıdır.

Bu hürriyet ve serbestlik içinde, bütün mü’minleri çatısı altında toplayacak bir Ümmet birliği ve teşkilatı kurulmaması da çok üzücüdür.

Hürriyet var ama Müslümanlar, başlarına râşid bir İmam seçerek ona biat ve itaat etmiyor. Ümmet yok, İmam yok, birlik ve beraberlik yok. Aksine tefrika var, bin türlü İslamcılık var. Hepsi birbirinden kopuk.

Hürriyet var, Müslüman halka ilmihalini öğretme seferberliği yok.  Cemaatle beş vakit namaz kılma seferberliği yok.   Şer’î tesettür konusunda ciddî çalışmalar yok.

Hürriyet var, MEB  bedava Osmanlıca  kursları açtı.  Gidip bin yıllık millî yazımızı öğrenen pek az.

Memleket ve bir kısım Müslümanlar çok zenginleşti ama başta Suriyeli  mültecilere ve yerli fukaralara yönelik    toplumsal paylaşım,  sosyal adalet yok.

Cami var, cemaat yeterli değil.

Cuma ezanı okunuyor, dükkanlar açık, alış veriş devam ediyor.

Her kesim haklarını arıyor, Sünnî çoğunluk medreselerin ve tekkelerin açılması, Ayasofyanın tekrar cami haline getirilmesi için baskı yapmıyor.

Bir kısım sözde İslamcı münafıklar Dinimizin, Şeriatimizin, ahlakımızın kesin olarak yasakladığı rüşvete, haram komisyon ve rantlara, pis ve bulaşık işlere, ribaya  batmış vaziyette.

Zina serbest  bırakıldı, Müslümanlar umursamıyor.

Dindar geçinen zenginler beş yıldızlı, yedi yıldızlı içkili, fuhuşlu, fışkılı otellerde fink atıyor.

Haram yeme yaygın hale gelmiş.  Haram yeme konusunda ağlayanların bir kısmı biz niçin yiyemiyoruz diye ağlıyor.

Din, iman, Kur’an sömürüsü korkunç boyutlarda.

Nafile bir ibadet olan umre lüks ve ihtişamlı  turistik seyahat haline getirilmiş. 

İsraf  sosyal bir âfet ve felaket olmuş. Dışarıdan her yıl üç milyon  ton buğday alan Türkiyede günde beş milyon ekmek çöpe atılıyor.

Para ana değer olmuş… Benlikler put haline gelmiş…

Cemaat, tarikat, grup, fırka, hizip, parça asabiyeti, holiganlığı, militanlığı, fanatizmi  zıvanadan çıkmış.

Müslümanların sayısı çok ama ağırlıkları pek az.

Evet beşerî  planda ümit göremiyorum. Lakin Allahtan ümit kesmiyorum. Hz. Yakub aleyhisselam  oğullarına “Gidiniz kardeşiniz Yusuf’u arayınız, sakın Allahtan ümid kesmeyiniz. Kafirlerden başka Allahtan ümid  kesmez” buyurduğunu  Kitabullah bize haber veriyor.

M. Şevket Eygi / Vahdet Gazetesi                   23.01.2015

msevketeygi@gazetevahdet.com

İman kardeşliğine zarar vermek hainliktir

MÜ’MİNLERİ birbirlerine Allahü Teala kardeş yapmıştır.  Kur’anda “Hiç şüphe yok ki, mü’minler kardeştir” buyrulmaktadır. Resulullah Efendimiz (Salat ve selam olsun ona) “Siz birbirinizi sevmedikçe mü’min olamazsınız” buyurmuşlardır. İmandan ileri gelen bu kardeşliği inkar edenler dinden çıkar. İnkar etmediği halde, kardeşliğe zarar verenler fâsık, fâcir, günahkâr, âsi, kardeş hâini  olur.

Önce kendimden başlayayım:

İman kardeşliğine zarar verecek işler ve sözler etmiş isem, bunlardan dolayı sorumluyum ve tevbe etmez pişman olmaz,  Allahın afvını kazanamazsam cezasını çekeceğimi iyi bilmeliyim. 

Yazılarımda sık sık mü’minlerin kardeş olduğu konusunu işlemeliyim.

Birbirleriyle kardeş olan mü’minlerin Ümmet denilen mübarek bir topluluk olduğunu beyan etmeliyim.

Bu ümmetin başında, mü’minlerin biat ve itaat edeceği râşid âdil âbird ihlaslı muttaqi muktedir bir İmam-ı Kebir bulunmasını sık sık hatırlatmalıyım.

Mü’minler arasında ihtilaflar, meşreb farklılıkları olabilir, bunlar kardeşliğe asla zarar vermemelidir.

İman kardeşliğinin merkezleri camilerdir. Her gün beş vakitte her çeşit mü’min ehliyetli imamların vazifeli olduğu camilere giderek, cemaatle, hep birlikte Allaha ibadet etmelidir.  Saflarda âlimlerle  âlim olmayanlar, zenginler orta halliler fakirler, idareciler idare edilenler, sûfiler sûfi olmayanlar, ihtiyarlar orta yaşta olanlar gençler yan yana bulunmalıdır.

Mü’minlerin, sadece bir grup mü’mine hitap eden değil, bütün iman edenlere hitap eden gazeteleri, dergileri, kitapları olmalıdır.

İman kardeşliğine zarar veren en büyük kötülük mü’minleri ötekileştirmek ve dışlamaktadır.

Mü’minler birbirlerinin  gizli, saklı günahlarını, ayıplarını, kusurlarını tecessüs etmemeli, araştırmamalıdır. Bunları ez-kaza öğrenecek olurlarsa gizlemeli ve örtmelidir.

Mü’minler birbirinin gıybetini yapmamalıdır. Tecessüs ve gıybet iki büyük günahtır.

Mü’minler birbirlerine acımalıdır, yardım etmelidir. İmkanı olanlar, ellerindeki nimet ve nafakaları, imkanı olmayan kardeşleriyle paylaşmalıdır.

Hiçbir mü’min, öncelikle fakir ve miskin mü’min kardeşlerinin hakkı olan zekatlara göz dikmemeli, el uzatmamalıdır. 

Cemaat, hizip, fırka holiganlığı, militanlığı, taassubu iman kardeşliğine çok büyük zarar vermektedir. Bunlardan kaçınmalıyız.

Aynı meşrebi, mezhebi paylaştığımız kardeşlerimizi bir seviyorsak, aramızda meşreb farkı olan kardeşlerimizi bin sevmeliyiz ki, şeytan aramıza girip tefrika çıkartmasın.

Mü’minler birbirleriyle nefsânî polemikler, sert üsluplu, hakaretâmiz tartışmalar yapmamalıdır.

Fikir ve görüşlerine itiraz ettiğimiz sâlih kardeşlerimize “Sevgili kardeşim, öyle diyor, şöyle yazıyorsunuz ama işin doğrusu budur…” şeklinde gerekçe göstererek yumuşak, kardeşçe, dostça  hitap etmeliyiz.

Mümkün olduğu kadar isim vermeden  tenkit etmeliyiz.

Bendeniz bu konularda olgun bir Müslüman mıyım? Kesinlikle olgunluk iddiam yoktur, maalesef  kâmil değilim.

Eşeklik ederek, kendilerini haksız yere kırdığım, üzdüğüm mü’min kardeşlerimden helallik diliyorum.

Tenkit edilmesi gereken bozuklukları, dalaletleri isim vermeden anonim şekilde, olabildiğince yumuşak bir üslupla tenkide devam edeceğim. 

M. Şevket Eygi / Vahdet Gazetesi                   21.01.2015     msevketeygi@gazetevahdet.com

Yorumlar